Vijftig tinten oker

Maandag 5 september 2016; Aussenkehr -> Ai-Ais (33/77 km) (1)

'View, view.' Steeds opnieuw herhaalt de nachtzwaluw zijn vragend verlangen boven ons kamp. Het is tien uur 's avonds en we kamperen in Ai-Ais, bij de heetwaterbronnen. Eerder die avond zag ik de nachtzwaluw in een flits langskomen. Whow, wat een bijzondere vogel!Toen ik vanochtend opstond, zaten er twee hoppen op het gras voor mijn tent. Prachtige, oranje-bruine vogels met een 'petje' op.

Rond negen uur verliet het peleton ons tijdeijk paradijs in het Norotshama River Resort bij Aussenkehr. Gisteravond had Monique ons meegenomen naar een kloof hier in de buurt. Met een mooie wandeling de kloof uit die besloten werd met een 'sun-downer' op een heuvel vlakbij. Wat een prachtige manier om de zon onder te zien gaan! Daarna hebben we met z'n allen lekker gegeten in het restaurant van de lodge. We moesten binnen zitten omdat het stormde. Heel bizar: het waaide ontzettend hard maar geen drup regen. Afrika in een notendop.

We fietsten dwars door Aussenkehr. Nu het maandag was, waren er honderden mannen, vrouwen en kinderen op straat. De kindertjes op het schooltje waar we langskwamen allemaal keurig gekleed in een grijs-blauw schooluniformpje. Bij het ziekenhuisje, zat een hele rij vrouwen buiten te wachten op hum beurt.Bij de -toch best wel grote Spar - waren bouwvakkers hard bezig met een uitbreiding van het winkelcentrumpje. Ook de liquor store krijgt een opknapbeurt. Maar ja, in het seizoen 30.000 inwoners is ook best veel. Wat opvalt, is dat iedereen zo jong is. De meesten lijken onder de 30 jaar oud. Zoveel mensen verlaten hier hun woonplaats op zoek naar werk. Ze moeten wel.

Na Aussenkehr verlaten we de Oranje rivier en draaien naar het noordwesten. de route naar Ai-Ais voert dwars door de woestijn. Het grondpad strekt zich onafzienbaar ver voor ons uit. Het moet kortgeleden geschaafd zijn, want het fietst goed.

Links rijzen scherp afgetekende eroderende bergen op tegen de horizon. Iemand is miljoenen jaren geleden begonnen met dit schouwspel te creëren van vijftig tinten bruin, grijs en oker die vloeiend in elkaar overlopen. Het is een weergaloos schouwspel dat alleen in het hier en nu te genieten valt.

Rechts strekt zich een ogenschijnlijke dorre zandvlakte over vele kilometers uit om uiteindelijk begrensd te worden door grijze bergen die wel lijken te bestaan uit gruis. Een hele serie witte wolken trekt langzaam over. Een unicum in dit gebied, met dank aan een koufront in de Noord-Kaap. Echt warm is het niet: zo'n graad of 24 tegen 33 gisteren.

Ik fiets deze dag in mijn eentje. Sinds een dag of vijf ben ik flink verkouden en ik hoest als een dragonder. Niet echt in topconditie dus. Maar toch: ik geniet van iedere meter en de intense, peilloze stilte die me omringt. Wat een landschap!

Na de middagpauze is de pijp leeg en klim ik in de bus bij Monique. De bonus: mooie verhalen over Afrika en uitleg over het gebied waar we doorheen rijden. Een soort National Geographical life.





Als uitsmijter 's avonds: biefstuk op de braai met kaarslicht onder de Afrikaanse sterrenhemel en ja, natuurlijk ook die nachtzwaluw. 'View, view. View, view'.