De doden van Spitskoppie

Vrijdag 9 september 2016 - Mesosaurus Fossil Camp -> Kalahari camp; transfer per auto, 200 km

Unterführer Johann Splittgerber is maar 27 jaar oud geworden. Hij was er met zijn kameraden op uitgestuurd om een groep opstandige Nama op andere gedachten te brengen, maar dat lukte niet zo erg. Op 13 november 1904 sneuvelde hij aan de voet van de Spitzkoppie, een kleine berg naar wie de boerderij waar we kamperen vernoemd is.

Splittgerber is niet de enige overledene die hier ligt. Het gebied is wereldwijd bekend vanwege de vele fossielen uit het mesozoïcum. Bijna dertig jaar geleden was boer Giel Steenkamp druk bezig een grondpad over zijn gebied aan te leggen toen zjjn zoontje met een stuk steen aankwam. In de steen was duidelijk de afdruk van een hagedis te zien, dacht hij. Zijn zwager, professor geologie in Stellenbosch (ZA), dacht heel wat anders.

De prof constateerde direct dat het hier om een serieuze ontdekking ging en regelde hulptroepen. In korte tijd waren de geleerden er uit: de gevonden fossielen waren minimaal 230 miljoen jaar oud. Sterker nog: omdat ze volstrekt identiek waren aan fossielen uit o.a. Braziilië was hiermee een belangrijk bewijs geleverd voor de theorie van Gondwhana. Volgens deze theorie waren Afrika en Zuid-Amerika vroeger één geheel. Door een onbekende oorzaak is er ooit een scheuring ontstaan waardoor de beide continenten sindsdien langzaam van elkaar wegdrijven.

Onze gastheer, boer Giel Steenkamp, blijkt een begenadigd verteller. Een uur lang neemt hij ons mee over zijn terrein en toont ons diverse, goed herkenbare fossielen. Het terrein is bezaaid met rotsen die de indruk geven alsof er een reuzenkind met blokjes heeft gespeeld. De steensoort heet doloriet. Vanwege het  ijzergehalte in de stenen zijn ze zwart-rood gekleurd. Boer Steenkamp beklopt de rotsen met twee stukken steen en brengt op die manier 'het Mandela Lied' ten gehore. Heel bijzonder.

Na deze wandeling rijden we door naar Mata Mata waar we de grens met Zuid-Afrika passeren.
We kamperen in het Kalahari national parc. Terwijl de laatste stralen van de zon de horizon nog net oranjerood aanlichten, klinkt achter het kamp het gehuil van de hyena's en het geblaf van de jakhalzen. Als we bijna klaar zijn met eten, knalt een wegvluchtende gemsbok op nog geen 15 m van onze tafel tegen het hek. Hij wordt achternagezeten door een hyena. Afrika life!