'Sixtie six!!!'

Maandag 5 september 2016 - Aussenkehr -> Ai Ais (33/77 km) (2)

De camping in het national parc Ai Ais ligt prachtig in een smalle vallei tussen de bergen. Achterop de camping klinkt vrolijk gezang naast een grote touringcar.

'Dit zijn de kinderen van de Eisek Primary School uit Omaheke,' vertelt Lidia, een van de juffen. 'We hebben 61 kinderen bij ons tussen de 10 en de 15.' Ze vertelt dat het voor de kinderen belangrijk is om niet alleen op school te leren wat Namibië voor een mooi land is, maar ook om te zien waarover ze op school hebben geleerd en waar ze trots op kunnen zijn. Ze geven zich veel moeite voor deze schoolreis.  'Wij komen uit een streek die 1000 km hier vandaan ligt. We hebben er twee dagen over gedaan om hier te komen.'

Ze zijn speciaal naar Ai-Ais gekomen voor de heetwaterbronnen. Deze bronnen werden in 1850 bij toeval ontdekt door een Nama-herder die op zoek was naar zijn schapen. Het water is 65 graden en rijk aan zwavel, chloride en fluoride. Het schijnt prima te zijn tegen reumatische klachten.

Dit gebied vormt een oase in een verder gortdroge omgeving. Het is dan ook geen wonder dat het gebruikt werd als uitvalsbasis door de Duitsers  tijdens de Nama-opstand in 1903. Ook in 1915 is hier stevig gevochten. In 1962 is Ai-Ais uitgeroepen tot nationaal monument. Tegenwoordig maakt het gebied deel uit van het Ai-Ais/Richtersveld Overgrens Park.

De juffen Lidia, Katuu en Esther en ik zitten een poosje te praten. Het zijn aardige, goedlachse vrouwen die weten waar ze mee bezig zijn. 'Deze kinderen zijn de toekomst van ons land. Zij wonen in een gebied waar alleen bomen en struiken zijn. Ze hebben nog nooit een berg gezien. Het is belangrijk dat ze sommige dingen ook met eigen ogen zien.'

Saillant detail is dat de groep onderdeel uitmaakt van de Herrero-bevolking die begin 20e eeuw meer dan gehalveerd werd door de Duitsers. Gek idee: aan de overkant van ons groepje met tenten staat een aardig jong Duits stel. Zouden zij deze geschiedenis kennen? Vast wel. Het was ook de eerste vraag die de juffen me stelden: of ik Duits was. Nee dus, 'Dutch'.

Toch geloof ik dat ze net zo aardig zouden zijn geweest als ik wel Duits was geweest. Deze mensen zijn met de toekomst bezig, niet met het verleden.
Als ik vraag of ik een foto mag maken, duurt het geen vijf tellen of ze staan alle 61 achter de juffen. En op commando roepen ze allemaal 'sixtie six' en produceren een grote glimlach.

Baie dankie aan deze nieuwe generatie van Namibië en hun leerkrachten!!