'I had a farm in Africa'

Vrijdag 9 september 2016; transfer 200 km van Messosaurus Fosile Camp -> Mata Mata (ZA)

'I had a farm in Africa.' Met deze zin begint Karen Blixen haar beroemde boek 'Out of Africa'. Daar moest ik vanochtend aan denken toen ik zat te praten met boer Giel Steenkamp.

'Mijn familie is in 1715 uit Friesland naar Zuid-Afrika vertrokken. In 1930 is mijn vader naar Namibië getrokken, waar hij deze 'plaas' heeft gekocht.' Giel legt uit dat zijn boerderij voor Namibische begrippen niet groot is. 'Ons hên 7500 ha, maar de meeste plaasen is 12.500 ha groot.' Ter vergelijking: in Nederland is een boerderij van 100 ha al heel wat.

Steenkamp fokt schapen en geiten. 'We hebben hier 1200 ooien rondlopen en zo'n 200 geiten. Eén schaap heeft 5 ha nodig. De schapen zijn wit met een zwarte kop, het is een kruising van de Engelse Dorset-schapen en Persianer vetstaartschapen uit Iran. Deze kruising doet het heel goed onder deze droge omstandigheden'.

Ieder jaar verkoopt boer Steenkamp de lammeren. Hij vertelt dat er veel vraag is naar dit vlees. 'We voeren het uit naar Zuid-Afrika en Noorwegen. In Namibië mag je geen hormonen gebruiken en dit is puur natuurvlees.'

Omdat zijn boerderij middenin de wildernis ligt, zijn er natuurlijk nog wel belangstellenden voor een sappig lamsboutje. 'Die jakkels en die rooikatte  pakken de lammeren.' Hij schiet de roofdieren wanneer hij de kans krijgt en heeft z'n land afgezet met een elektrisch hek om ze buiten te houden.

's Avonds zal Monique vertellen dat de jakhalzen sterk achteruit gaan doordat ze zo bejaagd worden. Het klassieke dilemma van mens en dier waarbij deze laatste steeds aan het kortste eind trekt. De oude Indiaanse chief Sitting Bull had gelijk toen hij in1860 al voorspelde dat de blanke man nooit zou leren dat je 'goud niet kunt eten'.
'I had a farm in Africa'. Kan het eigenlijk wel? Kunnen we de natuur bezitten? Ik denk eerlijk gezegd van niet en zolang we niet van dit besef doordrongen zijn, maken we - ongewild - veel kapot.