'Jij is nie 'n vrou as jij nie 'n diamant het nie'

Dinsdag 30 aug.; Die Houtdoorn (bij Kleinzee) -> Mac Dougallsbaai (bij Port Nolloth), 78 km.

Wie De Beers zegt, zegt diamanten. Het gebied waar we nu doorheen fietsen, was tot voor een paar jaar verboden toegang. Later mocht je er wel doorheen, maar alleen op vertoon van je paspoort. Nu staan de douanehokjes er verloren bij in het desolate landschap.

Deze hele streek was ooit in bezit van de Zuid-Afrikaanse diamantconglomeratie De Beers Diamond Mines. Opmerkelijk genoeg worden de meeste diamanten ('a  girls best friend') in zee vlak voor de kust gevonden. Dat komt omdat ze meegevoerd worden door de Oranje Rivier vanaf Kimberley, een mineralenrijke streek bij Johannesburg waar ook de grootste goudmijn ter wereld is. De Antarctische stroming die langs de Zuid-Afrikaanse kust naar het noorden stroomt, zorgt ervoor dat de diamanten verspreid worden langs de kust van Zuid-Afrika en Namibië.

Namibië is tegenwoordig een van de landen waar veel diamanten worden gewonnen. Volgens de Zuid-Afrikanen zijn die stenen - want aangevoerd door 'hun' Oranje Rivier - eigenlijk van hen. Dit ligt des te gevoeliger omdat Namibië tot 1990 deel uitmaakte van Zuid-Afrika.

In dit deel van de Noord-Kaap heeft De Beers het veld geruimd. Het enige wat ze nog doen, is de schade die ze hebben toegebracht aan het gebied, weer herstellen met allerlei natuurbeheersmaatregelen. Kleinere bedrijven zoeken nu voor de kust met een soort stofzuigerbootjes naar de overgebleven diamanten. Ook de enorme bergen zand die her en der langs de route liggen en die ooit al zijn doorzocht door De Beers, worden opnieuw nageplozen op  edelstenen. Alles wat gevonden wordt, is automatisch eigendom van de regering die een vergoeding betaalt per gevonden steen. Dat diamanten hier belangrijk zijn, blijkt wel uit het zinnetje: 'Jij is nie 'n vrou as jij nie 'n diamant het nie.' 't Is maar dat jullie het weten!

De route voert over een grondpad naar Port Nollet. We rijden een paar kilometer landinwaarts parallel aan de kust en het is prachtig weer, tegen de dertig graden. Links en rechts dezelfde semi-woestijn als de voorgaande dagen met vlakbij Port Nollet weer prachtige bloeiende bloemen. Als we halverwege de middag het havenplaatsje binnenfietsen, hangt er een mist die het nat en koud maakt. De warme oostenwind, die al een paar dagen waait, wordt boven het koude oceaanwater ogenblikkelijk omgezet in mist. Dit verschijnsel heet 'mala mokki' en komt hier 200 dagen per jaar voor.

Ons onderkomen is sjiek. We logeren verspreid over drie vakantievilla's met uitzicht over de Atlantische Oceaan. Roze flamingo's,  nog net zichtbaar in de mist, scharrelen in de ondiepe lagune hun kostje bij elkaar. Hoge golven slaan schuimend stuk op de rotsen. 's Avonds organiseert Monique een heerlijke 'braai'. Omdat het hier zo vaak mistig is, hebben alle vakantiehuizen een grote binnen bbq. Morgen blijven we een dagje hier. We hebben een rustdag/klusjesdag. Vakantie is hard werken!