'Welkom in die land van melk en heunig. Bring net jou eie koeie en bye'. Dit bordje staat bij de ingang van boerderij die Houthoop. Bij het woord 'boerderij' denk je al snel aan grazige weiden en wuivende korenvelden. Niet dus. Houthoop ligt in de semi-woestijn niet ver van de Atlantische kust. De omgeving is kurkdroog. Het enige wat er groeit zijn lage struikjes en vetminnende planten. Het advies om zelf je eigen koeien en bijen mee te brengen als je prijs stelt op melk en honing is dan ook terecht.
Houthoop (de boerderij is omringd door manshoge stapels doornhout als bescherming tegen de woestijnwind en de dieren) is ons logies voor de nacht. We slapen in een serie kleurrijke huisjes op het erf. 's Avonds kookt de boerin voor ons. Haar motto is: 'Never trust a skinny cook'. Gezien haar postuur moet haar kokerij uitermate betrouwbaar zijn en dat klopt ook. Ze zet een buffet met lekkere dingen voor ons neer dat we als echte fietsers eer aandoen. Eigenlijk bizar, we zitten hier middenin de woestijn en er staan allerlei verse groenten op tafel. Kilometers in de rondte is geen huis, laat staan een winkel te vinden.
Vanochtend zijn we vertrokken uit de huisjes van de diamantduikers aan de kust. Het was mistig en ijskoud dus iedereen was goed verpakt. De route was simpel: 54 km rechtuit over een asfaltweg en dan rechtaf een 'grondpad' op.
Dit is het gebied van de De Beers diamantmijnen. Links van de weg liggen af en toe grote hopen zand waar de diamanten uit zijn gezeefd. Rechts is een natuurreservaat waar we een groep Onyxen zien, een soort bokken. Naast een incidentele overstekende schildpad is het leeg. Zestig kilometer lang geen mens, geen huis te bekennen. We delen de weg met twee dozijn auto's in drie uur.
's Middags heeft Monique, onze reisleider, nog een verrassing voor ons in petto: ze neemt ons mee naar een plek, 60 km verder over een hobbelig grondpad waar de woestijn bloeit in alle kleuren die je maar kunt bedenken. Prachtig! Maar ook bizar: waarom bloeit het hier wel en ergens anders niet? Geen idee, maar ergens knaagt het. Hadden we nou toch maar bijen meegebracht. Honing valt hier genoeg te maken..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten