Aankoms in Kaapstad: opgespoor door die Son

Dinsdag 23 augustus 2016, Utrecht -> Schiphol -> Kaapstad

Hopje voor onderweg

Het was een leerzame dag. In ieder denkbaar opzicht. Het begon hartverwarmend toen ik tien voor zes het huis uit sloop en ik van buuf Wil Haagse hopjes meekreeg voor onderweg. Ze was er expres voor opgestaan. Lief! 

Op Schiphol, waar de veiligheidsmaatregelen steeds intensiever schijnen te worden na alle aanslagen overal in Europa, zat ik naast een hipster die gebiologeerd bezig was met zijn telefoon. Nu schijnt dat een soort levensvervulling van velen te zijn, maar deze knul was heftig bezig op Tinder. Nog nooit meegemaakt dat je in een paar minuten zo ontzettend veel would-be-dates kunt bekijken en - letterlijk - terzijde kunt schuiven. Er ging een wereld voor me open. 

Slechts tien uur vliegen...

De KLM-vlucht op zichzelf liet niets te wensen over behalve beenruimte, maar what's new? Een grappig detail was wel dat het toetje een soort van 'Herrentorte' was. Voor de niet-intimi: dit is een verslavend lekkere Duitse taart die mijn oude buurvrouw bakte op hoogtijdagen. En aangezien mijn eerste Zuid-Aftrikareis met haar was, was dit toch wel een soort knipoog van boven zeg maar. En dat op 10.000 meter hoogte! 

Op het vliegveld stond al iemand op me te wachten met een uitnodigend bordje: Lena Fiests (sic) in de hand. Het werd een boeiende rit. De chauffeur, Chaffi Kahn (ik sta niet in voor de spelling) vertelde me dat hij een nakomeling was van de slaven die hier door onze bloedeigen Jan van Riebeeck ingevoerd waren van Mauritius en andere eilanden om het zware werk te doen waar de Hollanders hun neus voor optrokken. Hoe zat dat ook alweer met die VOC-mentaliteit meneer Balkenende? 

Nelson en Winnie Mandela in 1990 

Over Van Riebeeck en de slaven een andere keer meer. Chaffi vertelde dat hij als kind de apartheid nog had meegemaakt, 'een verskriklike tyd'. Ontroerend detail: terwijl hij hierover vertelde reden we over de Mandela Boulevard. Dat is de snelweg waarop de triomfantelijke intocht plaatsvond toen Mandela na 27 jaar gevangenis in 1990 vrijgelaten werd en hij op weg was naar Kaapstad waar hij toen zijn wereldberoemd geworden speech hield. 

Op mijn vraag hoe het nu gaat in Zuid-Afrika antwoordde Chaffi: 'Dit gaan goed, maar ons moet nog baie leer...'  Ja, wie niet? Boeiend gesprek met een aardige man. Zijn naam betekent overigens 'zon' zo vertelde hij. Dat was een mooie begin van Zuid-Afrika: ontvangen door de zon ofwel 'opgespoor door die son'. 
Morgen op naar de Tafelberg!

Welkom in Kaapstad